Najjaśniejszą gwiazdą konstelacji Wielkiego Psa jest Syriusz.
W epoce świetności Egiptu Syriusz był bardzo ważny dla ówczesnego kalendarza,
ponieważ jego pierwsze pojawienie się tuż przed wschodem Słońca po kilkumiesięcznym okresie niewidoczności następowało podczas dorocznego wezbrania wód Nilu.
Zalewanie doliny tej rzeki stanowiło podstawę życia i zdrowia Egipcjan.
Syriusz był też identyfikowany z Anubisem o głowie szakala.
Podobnie jak grecki Hermes był przewodnikiem pogrzebowych rytuałów.
On też ważył dusze zmarłych na wadze sprawiedliwości.
Znane malowidło w egipskim grobowcu przedstawia właśnie Anubisa z głową szakala wyprawiającego zmarłego w zaświaty.
Najgorętszy okres lata nazywano w Egipcie po prostu Psie Dni,
a potęgę Syriusza utożsamiano właśnie z potęgą Słońca.
Odtąd tę gwiazdę zaczęto nazywać „Psią Gwiazdą”
i tej nazwy używa się powszechnie do dzisiaj.
W epoce świetności Egiptu Syriusz był bardzo ważny dla ówczesnego kalendarza, ponieważ jego pierwsze pojawienie się tuż przed wschodem Słońca po kilkumiesięcznym okresie niewidoczności następowało podczas dorocznego wezbrania wód Nilu.
Zalewanie doliny tej rzeki stanowiło podstawę życia i zdrowia Egipcjan.
Podobnie jak grecki Hermes był przewodnikiem pogrzebowych rytuałów.
On też ważył dusze zmarłych na wadze sprawiedliwości. Znane malowidło w egipskim grobowcu przedstawia właśnie Anubisa z głową szakala wyprawiającego zmarłego w zaświaty.
Najgorętszy okres lata nazywano w Egipcie po prostu Psie Dni,
a potęgę Syriusza utożsamiano właśnie z potęgą Słońca.
Odtąd tę gwiazdę zaczęto nazywać „Psią Gwiazdą” i tej nazwy używa się powszechnie do dzisiaj.
Syriusz wykonuje zadziwiający taniec, dostrzegalny tylko przy najprecyzyjniejszych obserwacjach. Zachowuje się dziwnie, jakby miał wielkiego i ciężkiego towarzysza.
W pobliżu nie dostrzeżemy jednak żadnej gwiazdy!
Dopiero od niedawna wiemy, że niewidocznym towarzyszem Syriusza jest gęsty biały karzeł Syriusz-B, pozostałość po umarłej kiedyś gwieździe
*
| 
Pepík z Hudlic 